วันอาทิตย์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ฤดูกาลชีวิต แซ่เจียม

วันนี้ดีใจจริงๆ ควบคุมทิฏฐิมานะที่ก่อตัว ตั้งแต่กลางคืน ความไม่พอใจทั้งหลาย ความเบื่อหน่ายทั้งหลายได้สำเร็จ กลางคืนหงุดหงิดเพราะเพิ่งรู้ตอนเย็นว่ากู๋กลับมา นว. รีบโทรหาหนาน หนานติดว่าจะรีบไปทำธุรกรรม ขอเป็นเช้าได้มั้ย นึกหงุดหงิดเพราะไม่แน่ใจว่า กู๋จะอยู่ช่วงเช้ามั้ย ทิฏฐิมานะเกิดขึ้นในใจได้ทำก็ได้ทำ ไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำ แต่ความคิดปรุงแต่งวิ่งมาปรุงว่า ทำให้คนอื่นเยอะแยะ แล้วทำไมจึงไม่ได้ทำให้คนใกล้ชิดที่เรารัก นึกเบื่อๆ ความอยากทำดีของตัวเองที่วิ่ง ที่คุยให้คนโน้นคนนี้ ทำนู้นทำนี่ จิตเกิดอยู่ มีความเบื่อหน่ายอยู่ ก็ดับและดูสลับไปมาจนหลับไป ตี 2 นอนอยู่ก็โดนผึ้งต่อยต้นคอ เห็นได้ชัดปวดมากๆ มันแยกไม่ได้กายกับใจ ต้องให้ทันแยกกายไม่ให้ใจร่วม กว่าจะนอนได้ไม่รู้กี่โมง ดูมีความวุ่นวายอะไรไม่รู้ช่วงกลางคืน แต่มีสติดีปวดแต่ไม่หงุดหงิด ตื่นเช้าขึ้นมาจัดการนัดแนะกับโบ้และกู๋ ได้เวลา 9.30 น.ชวนแม่ อี้เกี้ย พี่ตั๋นไปด้วย รวมตัวกันกว่าจะได้ 10.30 น. ดูตัวเองไม่หงุดหงิด แต่บอกทุกคนว่าหนานรออยู่นะ ดูทุกคนให้ความร่วมมือดี

       ตกลงใจทำบนห้องประชุม TyrePlus AT ThaiYon หนานชวนคุยพูดถึงการจัดการกับการเจ็บปวดของตัวเอง แบ่งปันประสบการณ์ หาพื้นฐานของแต่ละคน  กู๋ซึ่งเป็นเจ้าของวาระวันนี้บอกเล่า ถึงการยอมรับการเจ็บป่วยของตัวเอง ไล่เรียงการรับรู้การผิดปกติของร่างกายของตัวเอง มีเพียงเลือดกำเดาออก และมีเลือดลงคอ และปนเสลดออกมา บอกกล่าวถึงความผิดปกติของตนเองกับเนย (ลูกสาวกู๋เรียนแพทย์ปี 6) โดยมีความคิดเรื่องนี้ว่า หากเรารู้ว่าร่างกายเราผิดปกติเราควรรีบรับการรักษา อย่าไปคิดว่ามันจะหายไปเอง กู๋จึงเล่ารายละเอียดว่าการผิดปกติบางอย่าง กู๋เล่าว่าเนยบอกว่าปกติเลือดกำเดาออกมันจะลงคอ 3-4 วันผ่านมายังมีอาการ กู๋บอกไม่ปกติแล้วล่ะเนยจึงพาพ่อไปหาหมอครั้งที่ 1 ลำคออักเสบ ได้ยากลับมากิน กลับมากู๋ยังเฝ้าสังเกตุว่ามันมีความไม่ปกติอยู่และเรียกให้เนยดู ว่ายังมีเลือดออกอยู่ เนยจึงพาพ่อไปหาหมอหูคอจมูก และตรวจพบก้อนเนื้อหลังโพรงจมูก จากนั้นกู๋บอกว่าก็เข้ารับการรักษาตามขั้นตอน กู๋ว่ามีที่เนยหงุดหงิดว่าขั้นตอนมันช้า หมอช้า กู๋ว่าบอกเนยไป ไม่เป็นไรมันเป็นไปตามขั้นตอน ไม่ต้องหงุดหงิด เป็นการรอคอยของลูกคนหนึ่ง...

กู๋บอกเล่าประสบการณ์ต่างๆ มากมายว่ามีการเจ็บปวดแบบไหนที่เคยพบเจอ ล่าสุดว่านกมันให้ตามลมเวลาฉายแสง กู๋ว่านั่งเป็นวันเพื่อจะฉายแสง 2-3 นาที แต่นกมันให้ตามลมเวลาฉายแสง นกว่ากล้ามเนื้อมันจะได้ผ่อนคลาย วันแรกหลับเลย

มาถึงการจัดการกับการเจ็บปวด แม่ว่า ใช้พุทโธ แล้วไม่ต้องคิดอะไร ปล่อยวาง
แม่ว่าแม่ทำแบบนี้ เวลาหงุดหงิดเจอปัญหาหนักใจ จะทำแบบนี้ แต่ไม่ได้ทำบ่อย
มีความเชื่อว่าสิ่งที่เสียมันต้องเสีย แล้วมันจะกลับมาวันนึง

กู๋ว่าผมก็ทำพุทโธ ไม่คิดอะไร คิดว่าต้องรักษา แต่ไม่ต้องคิดว่าจะหายหรือไม่หาย ไม่ต้องคิดว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ อะไรที่วันนี้ทำเพื่อการรักษาผมก็ทำ ถึงเจ็บผมก็ทำ เจ็บคอ ผมก็หาอะไรนิ่มๆ กลืนถ้าไม่กลืนเดี๋ยวหลอดอาหารมีปัญหา

หนานชี้ให้ทุกคนเห็นผ่านประสบการณ์ของพี่ตั๋นว่า หากเราทำบ่อยๆ จะทำให้เราทำได้เก่งเมื่อเวลาเราพบเจอความเจ็บปวด

จบลงด้วยการทำ BodyScan หนานลำเรียงเรื่องราวของชีวิต ความเกิดแก่เจ็บตาย

check out
พี่ตั๋นว่าได้ refresh อีกครั้ง

นกรู้สึกพูดอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าอยากเอาเรื่องดีๆ การดูแลตัวเองให้กู๋เม้งเพราะอ่านเจอหมอจุฬาเขาไม่สบายแล้วเขาใช้การทำสมาธิตอนฉายแสงแล้วดี..เราว่ามันไม่มีสอนในโรงเรียนแพทย์เราเลยอยากทำให้กู๋
จริงๆ แล้วพูดไม่ได้ตรงกับใจ อายหรือเขินมั้งที่จะบอกคนในบ้านว่าทำให้คนอื่นตั้งเยอะ อยากทำให้คนในบ้านมาตั้งนานแล้ว

อี้เกี้ยว่า ไม่รู้จะพูดอะไร

โบ้ว่า นึกถึงตอนทำแบบนี้ก่อนสอบเอ็นทรานซ์ รู้สึกดี วันนี้ก็รู้สึกดี ทำให้นึกถึงวันนั้น

แม่ว่า ไม่รู้จะพูดอะไรก็ไม่คิดอะไร ปล่อยวางเวลาหงุดหงิด อะไรจะเสียก็ต้องเสีย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

กู๋ check out ได้ดีกู๋ว่า ก็กลับไปสู้ต่อ


ดีใจจริงๆ ได้ทำสิ่งที่อยากทำเรื่องหนึงในชีวิต
หนานว่า สำหรับคนแก่อย่าพยายามคิดเปลี่ยน แต่ช่วยให้สิ่งที่เขาทำทำให้ชัดขึ้น เราหาพื้นฐานของเขาแล้วพาเขาทำให้รู้จักกับความสุขสงบที่เจอเป็นเรื่องแรก
แล้วพาเขาทำบ่อยๆ

ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ ขอบคุณหนาน ขอบคุณพี่หมอไก่ ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่ดูแลเรา วันนี้ทิฏฐิมานะเรื่องต่างๆ หายสิ้น วันนี้พูดคุยกับใครก็มีกลิ่นอายความสุขทีแบ่งปันให้ ไม่ว่าจะเป็นพี่ขายขนมเบื้อง น้องพยาบาลปี 3 การพูดคุยกับพระอาจารย์ทิพย์ จะไม่ประมาทและระลึกถึงวันนี้บ่อยๆ

...เป็นวันดีวันหนึ่งที่จะผ่านไป เป็นฤดูกาลของชีวิต ของคนตระกูลแซ่เจียม เป็นประโยชน์กับความไม่ประมาทของชีวิต
ขอให้บุญกุศลที่ทำมาในอดีตชาติ และปัจจุบัน มอบให้แก่พ่อแม่ปู่ย่า ตายาย ญาติพี่น้อง ครูบาอาจารย์ เทวดา พระมหากษัตริย์ สรรพสัตว์ทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวร ที่ทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ ผู้ที่สุขขอให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป....

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น